U heeft vast ook wel eens van die momenten dat u denkt of verontwaardigd uitroept: “lekker belangrijk…?! Wanneer u in gesprek bent of juist een gesprek ontloopt.
Dat kan bijvoorbeeld gelden voor veranderingen die zich voordoen. Zo ook voor de media in Twenterand, nu wij onze eerste bijdrage leveren aan een nieuwe uitgave die in Twenterand verschijnt, namelijk De Toren van Twenterand. Er is al veel over gezegd en geschreven. Veel verontwaardiging en frustraties zijn reeds geuit over deze verandering. Terecht! Ik begrijp de gevoelens van onbegrip en boosheid.Waarom moet nu een ‘buiten-dorpse’ krant hier in Twenterand verschijnen om het gemeentenieuws te gaan brengen? Als raadslid word je er ook over aangesproken. En het is goed als mensen je
weten te vinden. Je bent als raadslid in de eerste plaats volksvertegenwoordiger.
En dan maakt het in principe niet uit waarvoor ze je benaderen. Het is dan van belang om niet alleen het gemakkelijke verhaal te vertellen, maar ook het eerlijke verhaal toe te lichten hoe bepaalde zaken gaan. De gemeenteraad heeft er totaal geen bemoeienis mee gehad en is niet betrokken geweest bij de keuze om het Gemeentecontact opnieuw aan te besteden.
Het verhaal is dat de GBT en de CU in het coalitie akkoord een concrete afspraak hebben gemaakt, namelijk: We gaan de uitgifte van Gemeentecontact aanbesteden. Dus hier begint de aanzet wat
indirect heeft geresulteerd dat we vorige week afscheid hebben moeten nemen van de Twenterand Courant…. Dat is pijnlijk, in de eerste plaats voor de familie Boswinkel. Maar ook andere Twenterandse media hadden het nakijken omdat De Toren uit Hardenberg de opdracht kreeg.
En is het dan nu aan mij de Toren van Twenterand dan maar af te schieten? Nee, dat zou onterecht zijn. Ook zij doen hun werk en hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheden die hun geboden
werden! Hoewel wij het ook liever anders hadden gezien. Het is toch niet vreemd dat De Toren, die trouwens ook al in Twenterand verschijnt, en bij mij zorgvuldig opgespaard wordt voor het oud
papier bestemd voor een goed doel, haar kansen in onze vrije economie en samenleving pakt? En er staat immers ook geen hek om Twenterand…. Over dat hek gesproken….dat doet mij denken aan
de steeds doorlopende discussies over de immigratie.
Ik denk nu ik dit schrijf aan Yusof, een jonge Afghaanse vluchteling die bij ons veel logeerde en waarmee ons gezin nauw verbonden is geraakt. Arm, ontheemd, onrust, moederziel alleen, geborgenheid missend na een erbarmelijke vlucht in Nederland terecht gekomen. Gelukkig was er voor hem geen hek. De eerste ontmoeting met hem zal ik niet vergeten. Een zielig hoopje mens, op jonge leeftijd al getekend door te moeten vechten op leven en dood. Nee, daar was geen ruimte en tijd voor discussie over persvrijheid, maar dwang, dood en verderf was aan de orde van de dag.
Wat zijn we dan toch rijk dat we in een vrij land wonen en waar gelukkig een hoge mate van persvrijheid heerst en waar we kunnen beuzelen over welke krant er nu wel of niet moet komen.
Beschamend. Wat wordt alles dan relatief als je dit in het licht beziet van vele mensen die het moeilijk hebben, die ziek zijn of….
vult u maar in….
Laten we in gesprek blijven. Over kleine en grote dingen, maar
zeker over zaken die echt belangrijk zijn!
Jan Jonker, SGP Twenterand I j.jonker@twenterand.nl
weten te vinden. Je bent als raadslid in de eerste plaats volksvertegenwoordiger.
En dan maakt het in principe niet uit waarvoor ze je benaderen. Het is dan van belang om niet alleen het gemakkelijke verhaal te vertellen, maar ook het eerlijke verhaal toe te lichten hoe bepaalde zaken gaan. De gemeenteraad heeft er totaal geen bemoeienis mee gehad en is niet betrokken geweest bij de keuze om het Gemeentecontact opnieuw aan te besteden.
Het verhaal is dat de GBT en de CU in het coalitie akkoord een concrete afspraak hebben gemaakt, namelijk: We gaan de uitgifte van Gemeentecontact aanbesteden. Dus hier begint de aanzet wat
indirect heeft geresulteerd dat we vorige week afscheid hebben moeten nemen van de Twenterand Courant…. Dat is pijnlijk, in de eerste plaats voor de familie Boswinkel. Maar ook andere Twenterandse media hadden het nakijken omdat De Toren uit Hardenberg de opdracht kreeg.
En is het dan nu aan mij de Toren van Twenterand dan maar af te schieten? Nee, dat zou onterecht zijn. Ook zij doen hun werk en hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheden die hun geboden
werden! Hoewel wij het ook liever anders hadden gezien. Het is toch niet vreemd dat De Toren, die trouwens ook al in Twenterand verschijnt, en bij mij zorgvuldig opgespaard wordt voor het oud
papier bestemd voor een goed doel, haar kansen in onze vrije economie en samenleving pakt? En er staat immers ook geen hek om Twenterand…. Over dat hek gesproken….dat doet mij denken aan
de steeds doorlopende discussies over de immigratie.
Ik denk nu ik dit schrijf aan Yusof, een jonge Afghaanse vluchteling die bij ons veel logeerde en waarmee ons gezin nauw verbonden is geraakt. Arm, ontheemd, onrust, moederziel alleen, geborgenheid missend na een erbarmelijke vlucht in Nederland terecht gekomen. Gelukkig was er voor hem geen hek. De eerste ontmoeting met hem zal ik niet vergeten. Een zielig hoopje mens, op jonge leeftijd al getekend door te moeten vechten op leven en dood. Nee, daar was geen ruimte en tijd voor discussie over persvrijheid, maar dwang, dood en verderf was aan de orde van de dag.
Wat zijn we dan toch rijk dat we in een vrij land wonen en waar gelukkig een hoge mate van persvrijheid heerst en waar we kunnen beuzelen over welke krant er nu wel of niet moet komen.
Beschamend. Wat wordt alles dan relatief als je dit in het licht beziet van vele mensen die het moeilijk hebben, die ziek zijn of….
vult u maar in….
Laten we in gesprek blijven. Over kleine en grote dingen, maar
zeker over zaken die echt belangrijk zijn!
Jan Jonker, SGP Twenterand I j.jonker@twenterand.nl
Reacties
Een reactie posten