De Oale Bouw

U heeft er ongetwijfeld over gelezen in de media. Over de Oale Bouw. De huizen zijn dringend aan renovatie toe. De huizen zijn eigendom van de woningcorporatie Mijande Wonen. Eind 2017 heeft Mijande aan de bewoners van dit gedeelte van Westerhaar een plan voorgelegd dat op draagvlak kon rekenen. Een gedeelte van de huizen zou worden gerenoveerd en er zouden huizen worden gesloopt. De mensen wonen nu in twee-onder-één-kapwoningen en na de renovatie en nieuwbouw kunnen de mensen weer hun intrek nemen in de gerenoveerde of nieuwgebouwde twee-onder-één- kapwoningen. De huizen zouden dan weer voldoen aan de eisen van deze tijd en dat tegen betaalbare huren. Iedereen tevreden: Mijande én de huurders.

Mijande haar beleid was ook om huizen te renoveren en men schreef in haar jaarverslag van 2018 dat men pas over zou gaan tot het plaatsen van warmtepompen e.d. wanneer dergelijke investeringen rendabel zouden zijn. Tot die tijd hanteerde Mijande Wonen het beleid om gevels, daken en vloeren aan te pakken. Tegen een kleine bijdrage konden mensen zelfs zonnepanelen bestellen.

Na ruim een jaar niets gehoord te hebben kwam Mijande plotseling met een totaal ander plan. 13 Woningen zouden nog maar worden gerenoveerd en de rest (137 woningen) zou worden gesloopt. De mensen moesten maar in rijtjeswoningen gaan wonen, hun tuinen zouden flink kleiner worden, de vaak zelf betaalde verbeteringen aan hun woning zouden worden vernietigd en hun schuren zouden er af gaan. Schuren waar sommige huurders hun brood in verdienen. En dit alles tegen een enorme huurverhoging: mensen zouden van ruim 400 naar soms ruim 700 euro per maand gaan. En dit voelde en voelt nog steeds zeer onrechtvaardig. Mensen maken zich zorgen over deze stijging van de huren en dat terwijl ze heel veel moeten inleveren. Dit staat haaks op elkaar. Gevolg: ontevredenheid en persoonlijke stress bij de bewoners van de Oale Bouw.

De PVV heeft vanaf het begin gevraagd aan de wethouder om dit proces in goede banen te leiden. Natuurlijk, de huizen zijn van Mijande en niet van de gemeente. Maar vanaf het begin van de lancering van de nieuwe plannen van Mijande was duidelijk dat de bewoners en Mijande recht tegenover elkaar waren komen te staan. Let wel: Mijande had de mensen iets beloofd en toegezegd en plotseling eigenhandig de zaken teruggedraaid. Zonder overleg! Logisch dat de mensen boos en teleurgesteld waren.

Een wethouder met empathisch vermogen had de suggestie van de PVV opgepakt. Dit soort situaties moet je aanvoelen. Een woonbond, die zou bemiddelen en betaald wordt door Mijande, kan niet onpartijdig zijn. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. De enige onpartijdige partij was en is de gemeente! En dus had de wethouder op moeten treden als ‘bestuurder’  en bewaker van het in gang gezette proces.

Tijdens de laatste bewonersavond in Westerhaar (oktober) dreigden de bewoners in actie te komen en deed de PVV een oproep aan de wethouder om eindelijk echt in actie te komen. De maat was vol. Pas toen kwam de wethouder in actie! Pas toen vond er eindelijk een gesprek plaats met de directeur-bestuurder van Mijande. Pas toen drong het besef door dat er goed en dringend  gesproken moest worden met de bewoners! En vooral naar hen moet worden geluisterd!

De PVV wenst de wethouder én Mijande Wonen veel wijsheid toe. De bewoners hebben reeds bewezen wijs te zijn!

Erik Veltmeijer,

PVV Twenterand.