HOU VOL

We zitten met zijn allen al een paar weken vast in ons huis, of in een beperkte werkomgeving. En dan heb ik het niet over de nieuwe helden in onze samenleving: de verzorgenden, de hulpverleners, de mensen in de winkels en in andere vitale sectoren. Maar de samenleving in zijn geheel staat wel grotendeels stil.

Hier gaat veel leed bij gepaard. Ik hoor verhalen uit de ziekenhuizen die hartverscheurend zijn. Ik hoor en zie veel eenzaamheid bij ouderen maar ook kinderen die hun vrienden missen en zich erg beperkt voelen omdat er niets meer mag.

Tegelijkertijd merk ik op dat wij in Hardenberg elkaar goed weten op te vangen. We kijken naar elkaar om en spreken elkaar aan wanneer nodig. Natuurlijk valt er een onvertogen woord hier en daar. Dat snap ik in deze verwarrende tijd. Maar onze kracht vertaalt zich bij mij naar hoop voor een mooie toekomst na Corona.

Onzekerheid

Er zijn veel ondernemers en mensen die in de bedrijven werken die zich af zullen vragen wat de toekomst gaat brengen. Veel is ongewis en niemand weet hoe en wanneer we uit deze crisis zullen stappen. Na de enge ziekte zal een periode komen van economische instabiliteit. Ook wij ontkomen daar niet aan. Daarom wil ik kijken naar de mogelijkheden die we in Hardenberg hebben en of we ons zo goed mogelijk kunnen voorbereiden op een nieuwe toekomst.

Kansen

We hebben een prachtig buitengebied, waar het goed wonen en recreëren is. Dat zal zo blijven en mensen zullen daarom graag terug komen naar het Vechtdal. We hebben bedrijven waar mooie producten worden gemaakt en waar veel innovatie mogelijk wordt gemaakt. Dat zal zo blijven, op welke manier dan ook. Omdat dit in de mensen zit. We hebben een fantastische samenleving waarin zorgen voor elkaar in het bloed zit. We hebben ook een agrarische sector die meegaat met de tijd en die zorgt voor voedsel in de schappen, voor de omgeving en voor anderen om hen heen.  Ook dat zal niet veranderen. Kortom: ik zie veel mogelijkheden om door deze ellendige tijd te gaan. Ik hoop dat we hiervoor de rust kunnen bewaren en met elkaar de schouders er weer onder te zetten.

Tot die tijd: hou vol!